شبکه‌های لایه دوم و تاثیر آن‌ها بر ریسک پذیری بلاک‌چین

به گزارش ارز دات اکسچنج بلوک‌چین با ویژگی‌های امنیت، شفافیت و غیرمتمرکز بودن، یکی از فناوری‌های نوین است. اما یکی از چالش‌های اصلی این فناوری، شناسایی‌شده است. توانایی‌پذیری یعنی شبکه در پردازش تعداد بالای تراکنش‌ها با کمترین زمان و هزینه. در بلاک‌چین‌های معروف مانند بیت‌کوین و اتریوم، با افزایش کاربران، کاهش سرعت و هزینه‌های بالا می‌رود. برای حل این مشکل، فناوری شبکه های لایه دوم (Layer 2) معرفی شده است. در این مقاله، نقش شبکه‌های لایه دوم در بهبود بهبود پذیری بلاک‌چین و نحوه عملکرد آن‌ها را بررسی می‌کنیم.

برای خواندن مقالات بیشتر اینجا کلیک کنید.

شبکه های لایه دوم (Layer 2) چیستند و چگونه کار می کنند؟

شبکه‌های لایه دوم (لایه ۲) به فناوری‌ها و پروتکل‌هایی گفته می‌شود که بر روی لایه اصلی بلوک‌چین می‌گیرند و سرعت و هزینه تراکنش‌ها را بهبود می‌بخشند. این شبکه‌های خارج از پردازش تراکنش‌ها را از بلاک‌چین اصلی انجام می‌دهند و سپس نتیجه را به شبکه اصلی ارسال می‌کنند. این کار باعث کاهش شبکه اصلی و افزایش سرعت آن می شود. از نمونه‌های شناسایی شده شبکه‌های لایه دوم می‌توان به لایتنینگ (شبکه رعد و برق) برای بیت‌کوین و پالیگان (Polygon) برای اتریوم اشاره کرد. این شبکه‌ها می‌توانند با کاهش و افزایش سرعت، خطرپذیری را تا حد زیادی تعیین کنند.

شبکه های لایه دوم در چین پذیری بلوک

شبکه‌های لایه دوم به دلیل افزایش کارایی و کاهش هزینه‌ها بسیار زیاد هستند. در شبکه‌های اصلی بلاک‌چین مانند بیت‌کوین و اتریوم، تراکنش‌ها باید شناسایی شوند و در بلوک‌ها ثبت گردند. این فرآیند زمان‌بر است و هزینه‌ها را افزایش می‌دهد. با افزایش کاربران، تراکنش‌ها به صف می‌روند و هزینه‌های بالاتر می‌رود. شبکه های لایه دوم با انتقال پردازش تراکنش ها به خارج از شبکه اصلی، این مشکلات را حل کرده اند. به‌عنوان مثال، لایتنینگ (شبکه رعد و برق) در بیت‌کوین می‌تواند هزاران تراکنش را در پردازش کند، در حالی که لایه اصلی بیت‌کوین تنها چند تراکنش را در پردازش می‌کند. این ویژگی باعث می‌شود بلوک‌چین برای استفاده عمومی و در مقیاس بزرگ، مناسب‌تر شود.

 نمونه های موفق شبکه های لایه دوم؛ لایتنینگ و پالیگان

شبکه لایتنینگ (Lightning Network) یکی از شناخته‌شده‌ترین شبکه‌های لایه دوم است که برای بیت‌کوین طراحی می‌شود و امکان انجام تراکنش‌های سریع و ارزان را فراهم می‌کند. کاربران می‌توانند با استفاده از کانال‌های پرداخت در لایتنینگ، تراکنش‌های خود را خارج از زنجیره اصلی بیت‌کوین انجام دهند و نتیجه نهایی تراکنش‌ها را به بلوک‌چین ارسال کنند. این روش باعث کاهش شبکه اصلی و افزایش سرعت تراکنش‌ها می‌شود.

پالیگان (Polygon) نیز یک شبکه لایه دوم برای اتریوم است که با استفاده از زنجیره های جانبی (Sidechains) امکان انجام تراکنش های سریع و کمهزینه را فراهم می کند. این شبکه با کاهش هزینه و زمان تراکنش‌ها، توجه کاربران و توسعه‌دهندگان را به خود جلب می‌کند.

مزایا و معایب شبکه‌های لایه دوم

شبکه‌های لایه دوم قابل‌توجهی هستند که از جمله آن‌ها می‌توانند سرعت تراکنش‌ها و کاهش هزینه‌ها را افزایش دهند. این شبکه‌ها به کاربران اجازه می‌دهند بدون نگرانی از تأخیر و هزینه‌های بالا، تراکنش‌های خود را انجام دهند. همچنین، توسعه‌دهندگان می‌توانند برنامه‌های خود را بر بستر بلاک‌چین‌ها با کارایی بیشتر اجرا کنند.

اما این شبکه‌های معایبی نیز دارند. یکی از معایب، پیچیدگی های فنی این شبکه هاست. به دلیل جدید بودن فناوری لایه دوم، هنوز به بهبود و توسعه بسیاری نیاز دارد. همچنین، شبکه‌های لایه دوم ممکن است نسبت به بلاک‌چین‌های اصلی از آسیب‌پذیری‌های امنیتی باشند و نیاز به حفظ امنیت دارند.

 آینده شبکه های لایه دوم؛ آیا آینده بلوک‌چین را تغییر می‌دهند؟

شبکه‌های لایه دوم به‌عنوان راهکاری برای حل مشکل بحران‌پذیری، پتانسیل تغییر آینده بلوک‌چین را دارند. با رشد روزافزون تعداد کاربران و نیاز به تراکنش‌های سریع و کم‌هزینه، استفاده از شبکه‌های لایه دوم به نظر می‌رسد. اگر این شبکه‌ها به‌خوبی توسعه یابند و از نظر امنیت تقویت شوند، نقش کلیدی در پذیرش افزایش بلوک‌چین‌ها در زندگی روزمره ایفا می‌کنند. به طور کلی، شبکه‌های لایه دوم می‌تواند به بلاک‌چین کمک کند تا بتواند بیشتر داشته باشد، هزینه‌ها کاهش یابد و از بلوک‌چین برای عموم مردم آسان‌تر شود.

مطلب فوق صرفاً خبری بوده و هرگونه بهره برداری از آن می بایست متناسب با اهداف سرمایه گذاری، سطح تجربه و ریسک پذیری مخاطب باشد.